Zo’n 64 jaar geleden ben ik ter wereld gekomen in de wijk Vrederust in Den Haag Zuid-West, een wijk die in de 60-er jaren in no-time uit de grond werd gestampt. We woonden daar in een vierkamerflat met een gemeenschappelijke tuin waar alle kinderen uit onze flat, zodra ze konden lopen, buiten speelden. Wij jongens vonden meisjes (toen nog) stom en van ’s-ochtends vroeg tot ’s-avonds laat liepen we te voetballen op het grasveldje bij onze flat, buiten een bal hadden we eigenlijk niks nodig. Ik kon voetballend aardig uit de voeten en had op jonge leeftijd al een uniek buitenkantje wat mij de bijnaam “de kromme” opleverde net zoals van Hanegem, toen is ook mijn liefde voor Feyenoord ontstaan.
Op een gegeven moment kreeg ik de leeftijd dat ik bij een echte club mocht gaan voetballen, als je in Vrederust woonde had je dan de keuze tussen VIOS of LENS. Ik ging bij LENS voetballen omdat de meeste van mijn vriendjes daar speelden maar in die tijd ging daar wel een hele procedure aan vooraf. Mijn vader moest eerst bij LENS langs een ballotagecommissie, het bestuur wilde weten wat voor jongetje ze binnen zouden halen en had mijn vader wel werk, zodat ze er zeker van konden zijn dat de contributie kon worden geïnd?
Na een week van niet kunnen slapen, kregen we goed bericht en mocht ik lid worden van LENS en op woensdagmiddag langskomen om het tenue aan te schaffen. De verkoop van de tenues had de club in eigen beheer en alles daarbij werd geregeld door ome Nico, een clubicoon / vrijwilliger om wie eigenlijk alles bij deze grote voetbalvereniging draaide. In mijn ogen was ome Nico een reus van een man, hij was de eerste die je tegenkwam als je het LENS-terrein op kwam, een imposante man in een hele stoere lange leren jas, altijd in de weer voor de club en iemand die de normen en waarden bij LENS bewaakte. Door zijn uitstraling hoefde hij hiervoor niets te doen of te zeggen, een blik van hem was genoeg.
Toen ik mijn tenue, een prachtig korenblauw shirt met dito sokken en een witte broek, op ging halen, was ik zeer teleurgesteld dat er op de linkerborst niet het LENS-embleem zat. Ome Nico vertelde me dat ik dat pas zou krijgen als ik mij een maand lang goed zou gedragen, ik moest het embleem dus eerst echt verdienen. Wat was ik trots toen ik een maand later mijn embleem van ome Nico mocht ontvangen al kreeg ik er wel een gigantische stomp op mijn arm bij. Dit was Ome Nico’s manier van feliciteren en wellicht aan mij ook een onbedoeld signaal.
Na omzwervingen langs heel veel verschillende Haagse verenigingen en zo’n dertig jaar later ben ik net zoals bijna alle Hagenezen vanuit Den Haag naar Zoetermeer geëmigreerd (zo voelde dat min of meer) en bij toeval bij (toen nog) SV Oosterheem terechtgekomen. SV Oosterheem was een kleine club waar iedereen elkaar kende en waar de tijd wel stil leek te hebben gestaan, ik kreeg hier weer een beetje het gevoel dat ik vroeger als kind bij LENS had gehad. Iedereen was erg begaan met elkaar, lief en leed werd gedeeld en in Wim Keereweer liep er een soort Ome Nico rond. Ook een stoere man die de normen en waarden bewaakte.
Afgelopen zaterdag stond ik bij onze club op het terras een wedstrijdje te kijken, waar een team van onze club stond, waarvan ik echt niemand kende. Eén van de nadelen als een club groter gaat worden. In een half uur tijd heb ik minimaal tien keer het K-woord gehoord en er werd gerookt, terwijl hiervoor een verbod gold op dat bewuste moment. Eerlijk gezegd stond ik me op te vreten, maar had niet de moed en niet het lef hier wat van te zeggen en ik was blij dat ze op een gegeven moment vertrokken richting kleedkamer om zich om te kleden.
Ik ben zaterdag nog even bij het 1e blijven kijken, ben hierna nog een biertje blijven drinken en daarna naar huis gegaan. Toen ik ’s-avonds van mijn wekelijkse whiskey’tje zat te genieten, zat ik terug te denken aan mijn paar uurtjes bij onze club en schaamde mij erover dat ik niets heb gezegd tegen degenen die het K-woord gebruikten en het rookverbod overtraden en besloot toen dit stukkie te schrijven.
De hele maatschappij is veranderd, “echte” mannen zoals een ome Nico of een Wim Keereweer zijn jammer genoeg een zeldzaamheid geworden dus zullen we het handhaven van normen en waarden bij onze club echt met zijn allen moeten doen waarbij ik ieders aandacht vraag voor bijgevoegd document. Mensen, laten we er met zijn allen voor zorgen dat het bij onze club voor iedereen fijn is binnen en buiten de lijn!
Met sportieve groet,
Zwarte Henkie
Bijlage: klik hier voor de (bestaande) Algemene Gedragsregels SVO BUYTENPARK